Παιδικές εικόνες μεταξύ πραγματικότητας και ονείρου στη Σαμαρίνα, θαμπές αναμνήσεις καλοκαιριάτικων διακοπών.

Κατάγεμες χασαποταβέρνες, χαμηλό φως (ίσως από φιάλες υγραερίου), στη μέση “τα όργανα” και κύκλιοι χοροί. Στα παιδικά αυτιά ακούγονταν ανυπόφορα εκκωφαντικά, για τους μεγάλους σήμαιναν έκσταση και ανάταση της (βλάχικης) ψυχής.

Οι ίδιοι ήχοι τώρα μέσα από CD ξυπνούν αναμνήσεις· γιαυτό είναι οικείοι και ας εκφέρονται σε άλλες γλώσσες και προέρχονται από μη-ελληνικά (τι σημασία έχει άραγε; καμμία) πνευμόνια. Τους ήχους αυτούς τους θεωρώ δικούς μου από όπου και αν προέρχονται.